Thursday, January 28, 2010

Stories That Are Not Mine

Stories that are not mine
Float inside of my own mind.

These voices in the air
They come from out of nowhere.

They tell me their tall tales
In soft whispers and in wails.

These tales of young and old
And of the meek and of the bold.

Do they speak to me in tongues,
Or is this merely inspiration?

Whatever is the case,
I know I'll never need to chase.

These stories, they'll find me,
Whether real or imaginary.

So, I'll tell you these tall tales,
With their stories, I'll regale.

These legends and their lore,
Tales you've never heard before.

Though, these stories, they're not mine,
I'll gladly share them, anytime!

Poem of Music

Four tightly strung strings
That, when firmly pressed,
Can scream and soar and sing.

Four tightly pulled lines
That, when softly bowed,
Can lightly whisper and rhyme.

Four tightly drawn cords
That, when rightly played,
Can lift the soul upward!

My Direction

What is my life?
And where am I going?
Some days I think
I have no way of knowing.

Where am I at?
And how did I get here?
Some days I can't
Even remember, I fear.

What did I want
When I was much younger,
Burning with passion,
And all of that hunger?

What did I love
When I was that child,
Running reckless and free,
An un-tamed spirit, wild?

What did I say
When I spoke from the heart,
Before I knew the world
And how that it can hurt?

What could I do
When I was so much stronger,
When I was so swift
And could last so much longer?

What did I treasure
When I could defend,
When I was so fierce
And my wounds easily mended?

What did I lose,
When I mislaid my plan?
I think I remember,
I will find my way again.

Wednesday, January 27, 2010

Tula sa Panibagong Hamon

Naririnig ko ang tunog ng orasan

Ala-una na halos ng umaga

Ako ay gising na gising pa,

samantalang

ang aking isip ay gusto

na lumikha ng isang tula

Maihahantulad sa lungkot

na minsanan lang

kung maramdaman.

Ganito nga ba

ang nag-iisa?

Hirap sa tulog,

wari bang

balisa

at

di-mapakali…

Kay tagal

ko

na

rin

mula ng huli akong

gumawa

ng

isang tula.

Pagsisikapan ko

na

ngayon

ang

aking

pagsulat.

Para lamang

sa

aking

katinuan.

Monday, January 25, 2010

PILI-pino

Nakapanuod ako ng isang TV program. Ang kanilang topic ay kung kaya ba ng mga kabataan ngayon ang maging isang Ninoy. Tinalakay ang kasaysayan ni Ninoy at sinariwa ang kaniyang magaganda at makabuluhang mga talumpati. At dahil sa Reality Show iyon, kumukuha sila ng mga opinyon sa mga kabataan tungkol sa topic (dati kasi debate ang format nila). May mga tumatak na sa opinyon sa akin mula sa kapwa ko kabataan.

Tanong: Handa ka bang mamatay para sa bayan?

Maga sagot na tumatak sa akin ( edited na kasi hindi ku saulado yung mga sinabi nila.)

Girl 1: Hindi. Kung sana worth ng buhay ko yung mga pilipino, sige lang. Pero hindi worth ang mga pilipino na ikamatay.

Girl 2: Hindi meron namang ibang willing mamatay para sa bayan, edi sila nalang. Kanya-kanya lang yan.

At ang favorite ko:

Girl 3: Hindi. Para naman akong baliw para mamatay para sa bayan.

Complete the sentence: Kung buhay pa si Ninoy...

Girl 1: Kung buhay pa si Ninoy, edi wala din. Hindi lang naman si Ninoy ang kailangan gumalaw para sa bayan. Kailangan tayong lahat, kailangan may pagkakaisa tayong lahat.

Nakakatawa ngunit may kabuluhan bawat opinyon ng mga kabataan. Nakakatawa kasi napaka-honest nila sa kanilang mga sagot at kahit na mababaw ang sagot nila ay kung papakinggan at susuriin mong mabuti ay may kabuluhan.

Turn ko na para sumagot sa dalawang tanong.

Tanong: Handa ka bang mamatay para sa bayan?

Sagot ko: Hindi din. May ibang paraan para pag silbihan ang bayan. Meron pang ibang pwedeng gawin para makadulot ng pagbabago. Hindi na uso ngayon ang mga firing squad para maging bayani. Hindi na uso na ibuwis ang buhay para igawa ka ng rebulto at isulat sa History Books.Tama ang isang manunulat na nabasa ko, “Hindi ako naniniwala sa Ako Mismo, Panatang Makabayan nga hindi natin masunod Ako Mismo pa. Sundin muna natin ang Panatang Makabayan, ayos na ang lahat.” Naniniwala ako ang simpleng hindi pagtatapon ng balat ng kendi sa kung saan, malaki na ang mgagawa sa ating bansa.

Complete the sentence: Kung buhay pa si Ninoy...

Sagot ko: Kung buhay pa si Ninoy, malamang isa syang politiko. Hindi ko alam kung magiging magaling siyang politiko at kung magiging isa lamang Corruptioner (sarili kong Dictionary). Sigurado kung buhay pa sya, hindi pa rin democratic country ang pilipinas at hanggang ngayon ay nakikipaglaban pa rin tayo sa diktadorya ng pamilyang Marcos. Siguro kung buhay pa si Ninoy, mayaman parin ang mga Marcos. At kung buhay pa si Ninoy, iba ang nakasulat sa aklat at Sibika at Kultura.

May iniwang pang tanong ang programa na talagang mapapaisip ka, “If you love the country, can you also love the people of the country?

Oo nga naman, kung mahal mo ang bansa mo, dapat tanggapin mo lahat dito. Kasama na dito ang mga drug lords, Corruptioner, magnanakaw, manloloko, mamamatay tao, matatabang kotong Cops, nananamantala ng kapwa, pilipino, mabibilis ba driver sa EDSA, mga ayaw magpa graduate na propesor, mga rapist, mga Ampatuan, magulang na nag aabuso ng anak, celebrity na nagsabing “Teachers were just repeaters ,“ mga taong sinisisi kay Gloria ang kanilang paghihirap, at maduduming katauhan ng pilipino.

Sabi ni Erap: “ Hindi dapat love for god, love for family at love for country. Dapat love for god, love for country at love for family.

Tama nga ba ang sinabi nya?

Kung mas mamahalin mo pa ang bansa kesa sa pamilya mo, tama ba ito?

Kung ikaw ay construction worker, maghihirap ka ba magtipak ng bato, maghalo ng semento at magbuhat ng bakat para maging bayani at ibigay sa charity work ang iyong sweldo samantalang ang asawa at ang mga anak mo ay nagugutom at walang matinong masilungan?

Kung ikaw ba ay nagtitinda ng taho, maglalakad ka ba sa gitana ng init ng araw, magpapakapaos kakasigaw ng tinitindag taho, sago, arnibal at ibibigay ang kinita mo buong araw para sa pagbibigay ng relief goods sa mga mahihirap kung ikaw mismo ay walang makitang kaginhawaan sa buhay?

Madami pa akong naiisip na halimbawa pero wag na lang, kasi masyadong na akong seryoso at masyado siyang madami at hindi na healthy na sabihin. Naipahiwatig ko na rin naman ang gisto kong iparating at ang aking opinyon. Madami ngayon ang makabayan “daw.” May suot na damit na may bandila ng Pilipinas at 3 star and a sun, maraming nakipaglibing at nakidalamhati kay tita Cory, pero totoo nga bang mahal nila ang pilipinas at pinagmamalaki nila ang pagiging pilipino o isa silang PILI-pino(pinipili lang ang minamahal at pinagmamalaki).


Ikaw

Hindi ko maaabot ang buwan,
kahit halos isang dangkal lamang ang layo nito.
Hindi mapapasaakin ang kanyang ngiti,
kahit gaano man ito katamis.
At kahit gaano ko man ito inaasam.
patuloy akong magtatago sa kawalan
kahit naaaninag ko ang kanyang liwanag
sapagkat habang nararamdaman kong
naglalaro ang mga paru-paro sa aking hinagap
ay nagluluksa naman ang aking diwa.
at kung sa guhit man ng tadhana
ay makaduapang palad ko ang kanyang pilikmata,
ngingiti lamang ako.
sapagkat natatalos kong hindi siya mapapasakin
dahil nakatali na siya sa langit.

Monday, January 18, 2010

Dream to be with you

Countless hours I have spent

wishing, hoping, dreaming.

wishing you’re arms were around me

hoping to be in your sweet embrace.

dreaming...



Countless dreams I have dreamt

of love, of life ,of you.

of love, where would I be without you?

of life, who would I be without you?

of you...



Countless days I have waited,

the months, the weeks, everyday.

The months, for one day you’ll be mine.

the weeks, that we’ll be together

everyday...



Countless thoughts that have crossed my mind.

Today, tomorrow, and always.

Today, I thought of nothing but you,

tomorrow, will be more of the same,

and always